কৌতুক

চলন্ত জাহাজৰ ডেকৰ পৰা সাগৰৰ ( গভীৰ পানী)  হঠাৎ এটি শিশু পানীত পৰিল৷ ডেকৰ ৰেলিঙত ধৰি যাত্ৰীসকলে  জোম বান্ধি ঘটনাটো চাই আছে মাথো৷ কোনোলোক উদ্ধাৰৰ বাবে আগবাঢ়ি যোৱা নাই৷

এনেতে দেখা গ'ল এজন সদাশয় ব্যক্তিয়ে পানীত জাপ দি শিশুটিক উদ্ধাৰ কৰে আৰু জীৱন্তে জাহাজত উঠাই দিয়ে৷

সকলোৱে সেই ভদ্ৰ্লোকজনক প্ৰশংসাৰে উপচাই দিয়ে ৷ শিশুটিৰ পিতৃ মাতৃয়ে ভদ্ৰলোকজনক সম্বৰ্ধনা জনাবলৈ জাহাজৰ ডেকতে এক সভাৰ আয়োজন কৰিলে৷ সম্বৰ্ধনাৰ শেষত ভদ্ৰলোকক ভাষণ দিবলৈ ক'লে৷

ভদ্ৰলোকে ক'লে, " মোৰ ভাষণ আৰম্ভ কৰাৰ পূৰ্বে মোক কোনে ঠেলা মাৰি পানীত পেলাই দিছিল সেইকথা  স্বীকাৰ কৰক৷ এই বোৰ ধেমালি কথা নহয়৷ মই সাঁতুৰিব নজনা হ'লে কি হ'লহেতেন কওকচোন ৰাইজ৷ "   
-------—--------------