বনৰীয়া কুকুৰাবোৰ কেতিয়া কেনেকৈ অদৃশ্য হ'ল?

1962 চনত বৰ বানপানীয়ে সমগ্ৰ ঢকুৱাখনা বুৰাই পেলাইছিল৷ বান বিভিষিকাৰ দৃশ্যবোৰ এতিয়াও যেন চকুৰ সমুখত ভাঁহি উঠে৷ তেতিয়া মোৰ বয়স সাত বছৰ হৈ গৈছে৷ বানপানীৰ পিছত চাৰিকড়িয়া নদীৰ দক্ষিণ পাৰৰ শিমলুগুৰি চাপৰিলৈ লগ সমনীয়াা অথবা বয়োজ্যেষ্ঠসকলৰ সৈতে যাওঁতে কাঠনিৰ দাঁতিৰ মুকলি ঠাইত জাকপাতি চৰি থকা বনৰীয়া কুকুৰাবোৰ দেখি আমাৰ নয়ন জুৰাই যায়৷ কুকুৰাৰ মাংস খোৱাতো সামাজিক ভাৱে নিষেধ আছিল কণি খোৱাত বাধা নাই বাবে হাবি বননি তহিলং কৰি কুকুৰাৰ বাহ বিচাৰি কণি সংগ্ৰহ কৰি আনিছিলো৷  ঘৰৰ ৰান্ধনী গৰাকীৰ হাতত সেই কণি তুলি দি নিজে গৌৰৱ অনুভৱ কৰিছিলোঁ৷

কেইটামান বছৰৰ ভিতৰতে আমাৰ গাৱঁৰ দক্ষিণ মূৰত এখন সাপ্তাহিক বজাৰ বহিব ধৰিলে৷ চাৰিআলিটোৰ উপাৰে সিপাৰে দুই এখন দোকান পাতিলে৷ ওচৰ পাজৰৰ ৰাজ্যবোৰৰ পৰা নানা ধৰণৰ মানুহে আমাৰ গাৱঁৰ কাষত গঢ়ি উঠা ক্ষুদ্ৰ চহৰ খনত অলক্ষ্যিতে প্ৰৱেশ কৰি নিগাজীকৈ থাকিব ধৰিলে৷ ইয়াৰ উপৰিও মাজে সময়ে কিছুমান অঘৰী মানুহ আহি সাপ্তহিক বজাৰৰ জুপুৰি ঘৰত নৈশ যাপন কৰি নানা ধৰণৰ বেহা বেপাৰত লিপ্ত হয়৷ সেই মানুহবোৰে ঘোঁৰাৰ নেজৰ দীঘল নোম কাটি চৰাই ধৰা ফান্দ তৈয়াৰ কৰি সেইবোৰ চাপৰিৰ বনৰীয়া কুকুৰা চৰি ফুৰা ঠাইত পাতি কুকুৰাবোৰ ধৰা দেখি আমি তবধ মানিছিলোঁ৷ বয়োজ্যেষ্ঠসকলৰ মনোভাৱ কি আছিল আমি নাজানো৷ সেই অঘৰীসকলে বনৰীয়া কুকুৰাবোৰ কৌশল প্ৰয়োগ কৰি অনায়াসে ধৰি নিজে ভক্ষণ কৰাৰ উপৰিও বিক্ৰী কৰি যাব ধৰিলে৷

আমি মহাবিদ্যালয়ত পঢ়িবলৈ নগৰলৈ গ'লো৷ দুবছৰমানৰ পিচত ঘৰলৈ গৈ কুকুৰবোৰ চোৱাৰ হেঁপাহত শিমলুগুৰি চাপৰি পালোগৈ ; কিন্তু চকুহাল বিষাই গ'ল আৰু মনটো হতাশ হ'ল-- ক'তো কেনিও এটাও বনৰীয়া কুুুকুৰা নেদেখি৷
------------)(--------

কৌতুক

এটকীয়া বিছনি মৰাৰ কিটিপ
------------------------------------------
এটকা দি বেপাৰীৰ পৰা বিছনি খন কিনিয়ে গ্ৰাহকজনে বিছনিখন মাৰোঁতে নালডাল হাতত থাকিল আৰু বিছনি ক'ৰবাত ওফৰি পৰিলগৈ৷

গ্ৰাহক-- কি বিছনি বিক্ৰী কৰিছেহে এইবোৰ?

বেপাৰী--- আপুনি এই এটকীয়া বিছনিখন মাৰিব জনা নাই মালিক৷ এনেকৈ বিছনিখন ধৰি থাকিব আৰু আপোনাৰ গাটো লৰাই দিব৷ বুজিলে?

কৌতুক

গাওঁখনৰ ইমূৰৰ পৰা সিমূৰলৈ ঘূৰি ফুৰি ঘৰেঘৰ্ে সোমাই শাক পাচলিকে ধৰি যাৰ ঘৰত যি দেখে তাকে খুজি নিয়া ৰঙিলী বাইক দেখিলে আজিকালি মানুহবোৰ  পলাই কেনিবা লুকায়৷

পদূলিমুখতে নকৈ লগা মিঠা আমজোপা দেখি মানিকক ৰঙিলী বায়ে আম খুজিব বুলি সি অনুমান  কৰিছিলেই৷ ভৱাৰ দৰেই হ'ল৷

ৰঙিলী পেহী-- "হেৰৌ মানিক,  আম জোপা টেঙানে মিঠা?"

মানিক-- "টেঙা আম পেহী৷ মুখতে দিব নোৱাৰি৷"
পেহীয়ে টেঙা বুলি ক'লে নোখুজিব বুলি ভাৱি মানিকে ক'লে৷

ৰঙিলী পেহী---- " অ' হয় নেকি? তেনেহলে বৰ ভাল কথা৷ আমাৰ বোৱাৰীয়ে আক' টেঙা আম বৰ ভাল পায়৷ কেইটামান পাৰি দেচোন মানিক৷ লৈ যাওঁ৷

মানিকৰ মুখৰ মাত সৰিল৷

কৌতুক

বিদ্যালয় এখনৰ শ্ৰেণী কোঠাত অঙ্ক শিক্ষকে এটা জটিল অঙ্ক বুজাই থকাৰ সময়ত শেষৰ বেঞ্চৰ চুকত বহি ধনায়ে নিগনি এটা গাঁতত ওলোৱা সোমোৱা কৰি থকা মনোযোগেৰে চাই আছিল৷

বহুপৰ অঙ্কটো বুজাই শিক্ষকজনে ছাত্ৰসকলক উদ্দেশ্যি ক'লে, " মূৰত কিবা সোমাইছেনে? "

ধনায়ে খপজপকৈ থিয় হৈ ক'লে, " ছাৰ, মূৰটো সোমাইছে;  কিন্তু নেজডাল সোমোৱা নাই৷"

উত্তৰ শুনি সকলো অবাক৷

কৌতুক

ভাৰতীয় খাদ্য নিগমৰ বৃহৎ গোদাম ঘৰটোৰ কাষতে আছে ৰাজহুৱা শ্মশান স্থলীখন৷ সিদিনা আছিল কাল অমাৱস্যা তিথি৷ মাজ নিশা ঘনঘোৰ আন্ধাৰত শ্মশানৰ ভুতবোৰ উলাহত উদ্বাউল হৈ  খাদ্য নিগমৰ গোদাম ঘৰটোৰ কাষৰ মুকলি ঠাইখনত একগোট হৈ নানা কথা পাতি আড্ডা দি আছে৷ সিঁহতে ভুত হোৱাৰ আগতে কি আছিল আৰু কোনে কেতিয়া কেনেকৈ ভুত হ'ল তাকে আলোচনা কৰি আছে৷


এনেতে হাতত লাঠি লৈ সিহঁতৰ ফালে আগুৱাই অহা ভুতটোক ওচৰলৈ মাতি সিহঁতে   প্ৰশ্ন কৰিলে, " কোৱাচোন তুমিনো কেনেকৈ কেতিয়া ভুত হ'লা? "

আগন্তুকে উত্তৰ দিলে, " মই ভুত নহয়, এফ চি আই ৰ নাইট চকিদাৰ হে৷"
-----------—--------++++++-----------
পমৰশ্ন

কৌতুক

যদু-- মোৰ দেউতাই সপ্তাহটোত দুবাৰ দাড়ি খুড়ায়৷

মধু---সেইটোনো কি ডাঙৰ কথা, মোৰ দেউতাই দিনটোত কিমানবাৰ ডাঢ়ি খুড়ায় তাৰ হিচাপ নাই৷

যদু-- মিছা কথা৷ ই অসম্ভৱ৷

মধু-- সঁচা কথা৷ ই সম্ভৱ৷ কাৰণ, মোৰ দেউতা এজন নাপিত৷

কৌতুক

তেজপুৰৰ মানসিক ৰোগ চিকিৎসালয়ত এজন মানসিক ৰোগীয়ে এখন পকী দেৱালত কাণ এখন লগাই কিবা শুনি থকা প্ৰত্যক্ষ কৰি এজন বাটৰুৱা আহি তেওঁৰ ওচৰলৈ আহি দেৱালত কাণ দি থাকিল৷

বহুপৰ মানুহজনে কাণপাতি থাকি বিৰক্ত হৈ বাটৰুৱাজনে ক'লে, " হেৰা, তুমি কি শুনি আছা হে?  মই ইমানপৰে একোৱে নুশুনিলো দেখোন৷

তেতিয়া মানসিক ৰোগীজনে গহীনাই উত্তৰ দিলে, "মই আজি এবছৰেও কাণ পাতি থাকি একো শুনা নাই,  আপুনি আকৌ ক'ৰ পৰা ওলালহি ক্ষন্তেকতে কিবা শুনিবলৈ? "
--------------++++++--------

কৌতুক

অঞ্চলটোৰ গভাইত চোৰ কেৰকণে সন্ধ্যা সময়তে যদুৰামৰ ঘৰৰ  বিছনাৰ তলত অৱস্থান কৰি দুপৰ নিশা চুৰি কাৰ্য সমাপনৰ বাবে মহৰ কামোৰ খাই বৰ কষ্টেৰে  অপেক্ষা কৰি ৰ'ল৷

পিচে, ভৱা কথা নহয় সিদ্ধি বাটত আছে কণা বিধি৷ পৰীক্ষা থকা বাবে মাজ নিশাৰ পিচতো যদুৰামৰ জীয়েকে পঢ়া টেবুল নেৰা হ'ল৷

কেৰকণৰ ধৈৰ্যৰ বান্ধ চিগিল আৰু তাৰ ছোৱালীজনীৰ ওপৰত খং উঠি গ'ল৷ তৎক্ষণাত সি বিছনাৰ তলৰ পৰা ওলাই ছোৱালীজনীৰ গালত এটা কাণতলীয়া চৰ সোধাই ক'লে, " গোটেই বছৰটো কি কৰ?  পৰীক্ষাৰ আগত যে নকল লিখি মৰ?  "

ছোৱালীজনীয়াে হতভম্ব হৈ পৰি বোবাৰ দৰে বহি থাকিল৷ এই সুযোগতে চোৰ কেৰকশে দুৱাৰ খুলি বাহিৰ ওলাই অন্ধকাৰত মিলি গ'ল৷
----+++--------

কৌতুক

নৱ- বিবাহিত এক দম্পতি হাবিৰ মাজৰ বাটেৰে খোজ কাঢ়ি গৈ আছিল৷ এনেতে গছৰ ডালত বহি থকা বান্দৰবোৰ দেখি পত্নীক  ইতিকিং কৰাৰ ইচ্ছা জাগি উঠিল পতিৰ৷

পতি-- ( বান্দৰবোৰ পত্নীক দেখুৱাই ) সেইসকল তোমাৰ মিতিৰ কুটুম৷


পত্নী--( লগে লগে)  আপোনাৰ ফালৰ মিতিৰ কুটুমসকলক চিনাকি কৰি দিয়া বাবে ধন্যবাদ জনালো৷

কৌতুক

ঘোঁৰাগাড়ী চালক ৰামলালে তাৰ ঘোঁৰাটো বন্ধু কাংকানক চমজাই বিহাৰৰ ঘৰলৈ গ'ল৷ কাংকানে কিছুদিনৰ পিচত ঘোঁৰাটো বিক্ৰী কৰি দিলে৷

কেইমাহমানৰ পিচত ৰামলাল ঘূৰি আহিল৷ তেওঁ ঘোঁৰাটো নিবলৈ কাংকানৰ ঘৰ পালেহি৷ কাংকানে ঘোঁৰাটো মে' মাহতে বেমাৰ হৈ মৰিল বুলি ক'লে৷ তেতিয়া ৰামলালে তাৰ মৰমৰ ঘোঁৰাটোৰ হাড় মূৰবোৰ ক'ত পৰি আছে তাকে চাব খুজিলে৷ নিৰুপায় হৈ  কাংকানে ৰামলালক লৈ হাহি জংগলৰ মাজে মাজে ঘূৰি ফুৰিব ধৰিলে৷ এনেতে সি এঠাইত পৰিত্যক্ত অৱস্থাত থকা জন্তুৰ জঁকা এটা দেখা পাই সেয়াই ঘোঁৰাটোৰ জঁকা বুলি ৰামলালক ক'লে৷

ৰামলালে জঁকাটো লৰাই বগৰাই চাই দেখে যে তাৰ মূৰত দুটা শিং আছে৷ কথাটো কাংকানৰ দৃষ্টিগোচৰ কৰিলে৷

তেতিয়া কাংকানে গহীনাই ক'লে, " বন্ধু,  বেমাৰটো সেইটোৱেই৷ শিং দুটা গজিয়েই ঘোঁৰাটো মৰি থাকিল৷"

কথা  শুনি ৰামলাল অচেতন হৈ মাটিতে ঢলি পৰিল৷
---+++---

কৌতুক

চলন্ত জাহাজৰ ডেকৰ পৰা সাগৰৰ ( গভীৰ পানী)  হঠাৎ এটি শিশু পানীত পৰিল৷ ডেকৰ ৰেলিঙত ধৰি যাত্ৰীসকলে  জোম বান্ধি ঘটনাটো চাই আছে মাথো৷ কোনোলোক উদ্ধাৰৰ বাবে আগবাঢ়ি যোৱা নাই৷

এনেতে দেখা গ'ল এজন সদাশয় ব্যক্তিয়ে পানীত জাপ দি শিশুটিক উদ্ধাৰ কৰে আৰু জীৱন্তে জাহাজত উঠাই দিয়ে৷

সকলোৱে সেই ভদ্ৰ্লোকজনক প্ৰশংসাৰে উপচাই দিয়ে ৷ শিশুটিৰ পিতৃ মাতৃয়ে ভদ্ৰলোকজনক সম্বৰ্ধনা জনাবলৈ জাহাজৰ ডেকতে এক সভাৰ আয়োজন কৰিলে৷ সম্বৰ্ধনাৰ শেষত ভদ্ৰলোকক ভাষণ দিবলৈ ক'লে৷

ভদ্ৰলোকে ক'লে, " মোৰ ভাষণ আৰম্ভ কৰাৰ পূৰ্বে মোক কোনে ঠেলা মাৰি পানীত পেলাই দিছিল সেইকথা  স্বীকাৰ কৰক৷ এই বোৰ ধেমালি কথা নহয়৷ মই সাঁতুৰিব নজনা হ'লে কি হ'লহেতেন কওকচোন ৰাইজ৷ "   
-------—--------------

Joke for you

3 Died in Accident
------------------------------
Teacher--- Mina, count the numbers from 1 to 10.

Mina-- 1, 2, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10 sir.

Teacher---- Where is 3 Mina?

Mina----  The Tv news declares that 3 die in a road accident of a school bus.

The teacher is voiceless.

তেৰাৰ হে লীলা, নাহাঁহিব দেই

সময় তেতিয়া শুক্লা চতুৰ্দশীৰ দুপৰ নি‌শা৷ নিৰ্জন লুংলুঙীয়া পথটোৰে হাতত বৰতালযোৰ লৈ বায়ন দাইটি অকলশৰে কলীয়া পিয়নৰ ঘৰৰ নাম প্ৰসংগত ভাগ লৈ সকাম ভগাৰ পিচত ঘৰলৈ ঘূৰিছিল৷

বাটৰ কাষতে থকা ধৰনী বৰুৱাৰ ঘৰৰ  বাৰীৰ চাপৰতে লাগি থকা ভৰোন তামোল থোক চকুত পৰাত হাতলৰ স্বভাৱৰ বায়ন দাইটিয়ে  নিজকে বুজাব নোৱাৰা হৈ বৰতালযোৰ তামোল গছৰ তলতে থৈ গছত লফিয়াই তামোলৰ থোকত হাত দিলেগৈ৷ পকা তামোলবোৰ থলথলকৈ সৰি তলত থকা বৰতালযোৰত পৰি ঠং ঠং শব্দ কৰিব ধৰিলে৷

ক'ত কি ঘটিছে উৱাদিহ বিচাৰি গৃহস্থ দৌৰি ওলাই আহি দেখে -তামোল গছত বায়ন দাইটি৷

আৰু ,আৰু তেওঁলোকে শুনে, " হে প্ৰভু , তোমাৰ কিনো লীলা৷ সৰগলৈ নিওঁ বুলি কৈ মোক তামোল গছতহে তুলিলা৷৷" ---- বুলি বায়ন দাইটিয়ে বিলাপ কৰিছে৷ তেওঁলোকে ভাৱিলে যে ভক্তি ৰসত ডুবি থাকি থাকি বায়ন দাইটিৰ মতিভ্ৰম ঘটিছে ৷ সেয়ে কাবৌ কোকালি কৰি  বায়ন দাইটিক আথে বেথে নমাই আনি যথাৰীতি সেৱা সৎকাৰ কৰিব  ধৰিলে৷

নাহাঁহিব কিন্তু দেই

গাঁৱলীয়া ঘৰখনৰ ন-বোৱাৰীজনীয়ে বজাৰলৈ যায ওলোৱা শহুৰেকক ক'লে," দেউতা, ঘৰত ইলাচী নাই ৷ লৈ আহিব৷"

শহুৰেকে বোৱাৰীয়েকক কাষলৈ মাতি বুজাই ক'লে যে তাইৰ শাহুৱেকৰ নাম ' ইলাচী',  গতিকে সৰুৱে ডাঙৰৰ নাম কঢ়া নিষেধ৷

বোৱাৰীয়েকে তেনে ভুল আগলৈ নকৰাৰ প্ৰতিশ্ৰুতি দিলে৷

কিছু দিনৰ পিচত  শহুৰেক বজাৰলৈ যাবৰ সময়ত বোৱাৰীয়েকে মাত লগালে,  "দেউতা, ঘৰত মা শেষ হ'ল, বজাৰৰ পৰা লৈ আহিব৷"

হাঁহিব নাপায় দেই কিন্তু

বেংকৰ  কেছিয়াৰৰ খিড়িকীৰ সমুখত থিয় দি থকা গ্ৰাহকজনক কেছিয়াৰে ক'লে, " টকা নাই৷"

গ্ৰাহক-- মোদীয়ে নীৰব মোদী আৰু  মালিয়াহঁতক আৰু টকা দিয়ক৷ টকা লৈ বিদেশলৈ পলাওক,  ক'ৰ পৰা বেংকত টকা থাকিব৷

কেছিয়াৰে খিড়িকীৰে হাত বাই গ্ৰাহকজনৰ ডিঙিটো মুচৰি ক'লে," বেংকত টকা আছে, চাল্লা ভিক্ষাৰী, তোৰ একাউন্টতহে  টকা নাই৷"

হাঁহিব নাপায় দেই

বয় ফ্ৰেণ্ড বিভ্ৰান্তি
---------------------
পতি-- গাভৰু কালত তোমাৰ কিমান বয় ফ্ৰেণ্ড আছিল?
পত্নী --(নিমাত)

পতি--(খঙে মূৰৰ চুলিৰ আগ পালত গৰজি উঠিল) তোমাৰ এই মৌনতাক মই কি বুলি ধৰিম?
পত্নী--হাঁয় ঈশ্বৰ! ৰ'বাচোন ৰ'বা৷ ইমান অধৈৰ্য নহ'বা৷ মই গন্টি কৰিয়ে আছো৷
( পতিদেৱতাৰ হাৰ্ট ফেইল)

কৌতুক

আমাৰ ফেচেকা কাইটিৰ ভোক লগাত ওচৰতে হোটেল এখন দেখি তাত প্ৰৱেশ কৰি আসন গ্ৰহণ কৰিলে৷

"কি খাব? " হোটেলৰ পৰিচৰ্যাৰ দায়িত্বত থকা ল'ৰাজনে সুধেলে৷

"এতিয়া বনাই থকা কি বস্তু আছে? " ফেচেকা কাইটিয়ে সুধিলে৷

" পুৰি ভাজি আছে ৷ দিম নেকি? "

"দিয়া তেনেহলে৷"

পুৰি ভাজি দিলে৷

খাবলৈ আৰম্ভ কৰাৰ পূৰ্বে ফেচেকা কাইটিয়ে এটা কথা ল'ৰাজনক সুধি নিশ্চিত ভাৱে জানি ল'ব বিচাৰিলে৷

" ভাইটি, পুৰিৰ দাম কিমান আৰু ভাজিৰ দাম কিমান?"

ল'ৰাজনে ক'লে, "পুৰিৰ দাম ত্ৰিশ টকা৷ ভাজিখিনি ফ্ৰিকৈ দিয়া হৈছে৷"

ফেচেকা কাইটিয়ে পুৰিখিনি ল'ৰাজনক ঘূৰাই নিবলৈ দিলে আৰু খৰধৰকৈ ভাজিখিনি খাই কোনেও একো ক'বলৈ নৌ পাওঁতেই হোটেলৰ পৰা ওলাই জনসমুদ্ৰত মিলি গ'ল৷

Jokes for you

Mina's hand writing is very good. One day Malati, the illiterate girl of their village,   comes and requests Mina to write a love letter on behalf of her to her boy friend. Mina writes the letter and goes through it and Malati is listening attentively.

"Do you like to add something more? " Mina asks Malati.

Malati says, "yes, please write ' do not laugh at seeing my bad hand writings like the leg of crows.'"

Mina's pen falls down from her hand on the ground listening this.

Joke for You.

Joke of  a  Strong Medicine
-----------------------------------------
A  boy, belonging to a very poor family of a remote village becomes a doctor. He is a brilliant student. So the government arranges scholarship for him to carry on his research works on medicine.

After a few years by dint of his hard works the doctor produces a few tablets which can increase the life time of human being.

The doctor sends three tablets to his parents. He directs his parents to eat one tablet each and remaining tablet to be kept for himself(doctor).

His parents take tablets and regain their youth and feel strong and young.

Father wants to become more strong and bold and so he eats the remaining tablet which is kept for his son. At once he becomes a baby.

Next year the doctor comes home and observes that his mother looks like a girl.

He asks his mother, "Where is he , my papa ? " pointing to the baby with her, he enquires, " Mam , is he my brother? "

The mother weeps and replies,"Oh!  No no my boy, this is your father who takes two tablets. Now arrange for sufficient milk and baby food."

The doctor stares at his mother  with out any voice.

Joke for You.

Tale of the Elephant and the Little Mouse.
---------------------------------------------------------------
The incident occurs on a day of hot summer season of Assam in India. In the national park of the Kaziranga, an elephant has been taking his bath swimming in a pond. At that time a little mouse comes and requests the elephant to stand up. The elephant stands up. He asks, " What is the matter ?"

"No no,  nothing, sir. My under wear is missing. " the mouse replies, "So, I think you  might have— put my under wear. Please,  do not mind.  I enquired. Excuse me."

 Saying so mouse runs away.

The elephant stands in his place just like a monument.

Joke for you

Indian big magic
—----+++++---------
A person with the dress of magician gathers many people in an open place of the middle of a big town. He lays a cloth on the ground and requests every one presents there to keep own money upon the cloth which will be vanished by him by dint of his Indian magic power just like politicians.

People keep their money. Then the magician requests all to close their eyes for a moment till his request to open. People obey his instruction. But there is no request to open eyes. At last they are compelled to open the eyes.

They see that their money and the magician both are vanished. Only a paper is there where the magician writes, " Friends, thank you. This is called Indian magic."

JOKE

The tutor of a boy is frightened while he looks that the boy takes the knife out of his pencil box. The teacher immediately runs away from the reading room. The student also follows him and requests the teacher to stop. He says, "Sir , I am taking the knife to cut the pencil to make it sharp only."

How Does a Poor Boy Become Bank Manager ?

The family was not a small one, where I have spent my childhood. My mother gave birth of ten children. Seven females and three males.  I am the middle one of three sons of my illiterate  parent. Being a small cultivator and vendor of the village, my father could hardly manage the family. My parent could not feel  what was my  mental  condition  in my childhood , I thought. Because, my elder brother  was  very cruel  and I was ruled by him  in every moment of my childhood like Hitler. He had found out my errors in every movement and punished me physically. After the slaps of my brother’s hard hand on the back of the of my soft head,  I supposed that my brain had damaged and i would not be able to read in school due to lost of memory. So, I tested my memory again and again  at my reading table in the evening. I had gone through a lesion and shutting the book I tried to remember what I had read. This process helped me to increase my capacity of memory , for which I passed the first examination of my life successfully. I took the first position in the class.

                                                                                                                                   To be continued ................

এজন ৰহস্যময় প্ৰহৰী

আজিৰ পৰা প্ৰায় ত্ৰিশ বছৰৰ আগৰ কথা৷ চাকৰিসূত্ৰে ধেমাজি জিলাৰ জুনাই মহকূমাৰ তেলামত বসবাস কৰিছিলোঁ৷ প্ৰথম ছমাহমান তাৰে স্থানীয় গুৰুং উপাধিৰ লোক এজনৰ বাসগৃহৰ লগতে সংযুক্ত এটি কোঠাত ভাৰাতীয়া স্বৰূপে কটাইছিলো৷ নানা ধৰণৰ সমস্যাবোৰ দেখি, দুই- তিনি বছৰীয়া দুই কণ্যা সন্তানৰ ভৱিষ্যতৰ কথা চিন্তা কৰি আৰু পিতৃ মাতৃৰ সেৱা কৰাত সুবিধা হ'ব বুলি ভাৱি নিজা জন্মভূমি ঢকুৱাখনাত পৰিয়ালটো ৰখাৰ সিদ্ধান্ত ল'লো৷ পিছে থাকিব ক'ত? তিনিআলি চুকৰ একঠা মাটিৰ ঘৰখনৰ লগতে সৰু ভাতৃয়ে দোকান খুলি ব্যৱসায় বানিজ্য কৰিবলৈ ধৰাত আমাৰ সদস্য সেই ঘৰখনত থকাৰ পৰিৱেশ নোহোৱা হ'ল৷ গতিকে দেউতাৰ অনুমতি সাপেক্ষে পথাৰত থকা নিজা বহল আহল ভূমিত গৃহ নিৰ্মাণৰ পৰিকল্পনা কৰি সকলো যোগাৰ কৰিব ধৰিলো৷ কিন্তু মানুহে কয় নহয়, বোলে ভৱা কথা নহয় সিদ্ধি বাটত আছে কণা বিধি৷ বিধি পথালি দিলে সৰু ভাতৃয়ে৷ তাক ঘৰ বনাবলৈ নিদি মোক কিয় দেউতাই ঘৰ সাজিবলৈ মাটি দিব? দেউতাই বলিষ্ঠ সিদ্ধান্ত নলৈ মোক নিৰুৎসাহিত কৰিলে৷ মই চকুৰে অন্ধকাৰ দেখিলো৷ শোকত বিহ্বল হৈ পৰিলো৷  বৈ যোৱা নৈ এখন  যেন স্তব্ধ হৈ পৰিল৷ পৰিয়ালটো ভাৰাঘৰৰ এশ এবুৰি সমস্যাৰ মাজৰ পৰা বাহিৰ কৰি অনাৰ এক বিকল্প পথ লৈ পেলালো৷ পটে নদীৰ পাৰৰ তেলাম গামচুক  গাৱঁত ৰাষ্ট্ৰীয় ঘাই পথৰ দাঁতিত ছহেজাৰ টকাত এবিঘা মাটি কিনি ল'লো৷ তাতে এটা জুপুৰি ঘৰ আছিল৷ ভাৰাঘৰ এৰি তাতে থাকি এটা আসাম আৰ্হিৰ তেনেই সৰু ঘৰ সাজিলো৷ লগে লগে তেলাম গামচুক গাৱঁৰ ৰাইজে মোক গাওঁখনৰ এজন হিচাপে ধৰি আমাৰ পৰিয়ালটোক মৰম স্নেহৰ বান্ধোনেৰে বান্ধি পেলালে৷ গাৱঁৰ বিহু, বিবাহ, দহা, আলি আয়ে লিগাংৰ পৰা ধৰাি মাছমৰা পৰ্বলৈকে সকলোতে ভাগ লৈ দিন অতিবাহিত কৰি পুৰণিঘৰৰ স্মৃতি বিস্মৃতিৰ গহ্বৰলৈ  ঠেলি পঠিয়ালো৷


এবিঘা মাটিৰ চৌহদটো বাঁহৰ বেৰা দি লৈ কল, তামোল,  অমিতা আদি নানা ধৰণৰ ফলমূল আৰু শাকপাচলিৰে উপচাই দিলো৷   এই দৰে স্বাভাৱিক ভাৱে দিনবোৰ পাৰ হৈ যাওঁতে হঠাৎ অফিচৰ পকা মোক এমাহৰ বাবে কলিকতাত প্ৰশিক্ষণ এটা ল'বলৈ নিৰ্দেশ দিলে৷ শ্ৰীমতীয়ে এই চেগতে ডিব্ৰুগড়ৰ মাতৃগৃহত এমাহ কটাই অহাৰ পাং পতিলে৷ ঘৰত তলা লগাই মই গ'লো কলিকতালৈ আৰু বাকীসকল গ'ল ডিব্ৰুগড়লৈ৷


এটা মাহ পাৰ হ'ল৷ তেলামৰ ঘৰ বাৰী কেনে আছে তাৰ খবৰ খাতি নাই৷ সেই দিনবোৰত আজিৰ দৰে টেলিফোন,  মবাইল ফোন আদিৰ ব্যৱস্থা হোৱাই নাছিল৷ বহুতো কথা ভগৱানৰ ওপকত নিৰ্ভৰ কৰিছিল৷ মুঠতে বিশ্বাস মাথো এটাই - ৰাখে হৰি মাৰে কোন ?  এৰা, আমাৰ ঘৰখনৰ ক্ষেত্ৰতো তেনেকুৱাই এক ঘটনা ঘটিল৷ আমি ঘূৰি আহি দেখোঁ যে দুৱাত লগোৱা তলাটো একেদৰেই লাগি আছে ৷ ঘৰৰ সকলো সম্পদ এৰি যোৱা দৰে যথতাস্থানত পৰি আছে৷ নাই কোনো  হীনদেৰি৷  বাৰীখন দেখি আচৰিত নহৈ  নোৱাৰিলো৷ কাৰণ, অমিতা গছবোৰত লোমালোমে অমিতা পকি আছে৷  ৷ মধুৰীগছত ডালভৰি পকা মধুৰী৷ চৰাইয়ে যিমান পাৰে  খাইছে৷    বাৰীৰ শাক পাচলি উভৈনদী হৈ আছে৷ আমাৰ  আাৰে  মনবোৰ  উলাহত নাচি উঠিছিল৷ ভগগাৱানক অশেষ ধন্যবাদ জনালোঁ৷


গা- মন জুৰাই যোৱা দিনবোৰ ৰাতিিৰ পিঠিত বগাই পাৰ হ'ব ধৰিলে৷ এদিন  হঠাৎ   আমাৰ পদূলি মূৰৰ ৰাস্তাত ভগীৰথেলগ পাই মাত লগালে, " দাদা, আপোনালোকৰ ঘৰ বাৰী সকলো ঠিকে   আছেেনে বাৰু?"

" সকলো ঠিকেই আছে৷ পিচে থে, কিয় বা সুধিলা?  " মই ক'লো৷

"দাদা, আপোনালোকে  যোৱাৰ   পিচত মই সদায় পহৰা দি আছিল৷"


গাৱঁৰ মানুহে পগলা বুলি কোৱা ভগীৰথ নামৰ যুৱকজনৰ কথা শুনি মোৰ মুখৰ মাত হেৰাল৷ কি কৈ তেওঁক ধন্যবাদ জনাম ভাবি নোপোৱা হৈ পৰি তেৱঁৰ মুখলৈ অবাক হৈ চাই ৰ'লো৷

আচৰিত  কথা কি জানেনে?  সেই দিনাৰ পৰা আজিলৈকে মই ভগীৰথক কাহানিও ক'তো লগ পোৱা নাই৷ ক'ত হেৰাই গ'ল ভগীৰথ? সি নিজে কৈ ফুৰাৰ দৰে বাৰু সি সঁচাকৈয়ে চি আই ডি ৰ সদস্য  স্স  আছিল নেকি?  নে সেইবোৰ তাৰ প্ৰলাপ আছিল৷ সেয়া যিয়ে নহওক লাগে,  ভগীৰথ  হেৰাই গ'ল ক'ত?
-----------সমাপ্ত---------