কৌতুক

গাৱঁৰ মেধাবী ছাত্ৰ কোমল বৰা এদিন এজন নামজ্বলা ডাক্তৰ হ’ল৷ তেৱঁৰ গৱেষণামূলক কাম কাজসমূহত গুৰুত্ব দি আমেৰিকা যুক্তৰাষ্ট্ৰই আমন্ত্ৰণ কৰি নি গৱেষণাৰ কামত নিয়োজিত কৰিলে৷

জিনৰ ওপৰত গৱেষণা কৰি তেওঁ বেমাৰ প্ৰতিৰোধ কৰিব পৰা অনেক ঔষধ উদ্ভাৱন কৰিলে৷ সমগ্ৰ বিশ্বতে তেওঁৰ নাম উজলি উঠিল৷ পিছে নিজ দেশৰ ঘৰত এৰি অহা পিতৃ-মাতৃলৈ তেওঁৰ সদায়ে মনত পৰি থাকে৷ কিবা উপায়েৰে তেওঁলোকক বহু বছৰ জীয়াই ৰাখিব পাৰি নেকি তাৰ চিন্তাত কোমল বৰা বিভোল হৈ পৰিল৷

অৱশেষত তেওঁ বহু চেষ্টাৰ মূৰত নিজৰ গাঁঠিৰ ধন খৰচ কৰি তিনিটা মহামূল্যৱান টেবলেট  অতি  গোপনে প্ৰস্তুত কৰি উলিয়ালে৷ কোমল বৰাই টেবলেট তিনিটা মাক –দেউতাকলৈ পঠাই দিলে৷ লগত পঠিওৱা পত্ৰযোগে জনালে যে তিনিটা টেবলেটৰ এটা দেউতাকে খাব, আনটো মাকে খাব আৰু থাকি যোৱাটো ভালদৰে থৈ দিব৷ ঘৰলৈ গৈ সেই টেবলেটটো কোমল বৰাই নিজে খাব৷

কথামতেই কাম৷ এটা টেবলেট দেউতাকে খালে আৰু আনটো খালে মাকে৷  কি আচৰিত ! টেবলেট খোৱাৰ কিছু সময়ৰ পিছতে দুয়োৰে গালৈ ডেকা ডেকেৰীৰ শক্তি ঘূৰি আহিল৷ দেউতাকে স্ফুৰ্তিত ক’ব নোৱাৰা হ’ল৷ তেওঁ বিহু গাই গাই নাচ এটাকে মাৰি দিলে৷

দেউতাকে ভাৱিলে, “সিতো তাত এনেকুৱা বহুত টেবলেট বনাব, তালৈ টেবলেটটো কিয় থ’ব লাগিছে ?  তালৈ থোৱাটোও খাই পেলাওঁ  বাপ্পেকে ; গাটো আৰু অলপ ভাল লাগক৷”

দেউতাকে মাকৰ পৰা খুজি পুতেকলৈ থোৱা টেবলেটটোও খাই পেলালে৷ কিছু সময়ৰ ভিতৰতে ঘৈনীয়েকৰ চকুৰ সমুখতে মানুহটোৰ শৰীৰৰ এক অকল্পনীয় আৰু অবাস্তৱ পৰিবৰ্তন ঘটি গ’ল৷ আপুনি বা মই বিশ্বাস কৰিলে বা নকৰিলেও মানুহটো এটা কেঁচুৱালৈ ৰূপান্তৰিত হ’ল৷ মাকৰ  হাঁহিমেই  নে কান্দিমেই অৱস্থা হ’ল৷ কাকনো ক’ব ? কোনেনো শুনিব?

কিছু দিনৰ পিছত পুতেক ঘৰলৈ আহি চোতালতে মাকক দেখা পাই কথমপিহে চিনিব পাৰিলে৷

“ মা, মা , মই আহিলো৷ তুমি একেবাৰে গাভৰু ছোৱালী হৈ পৰিলা৷ দেউতা, দেউতা ক’ত আছে মা ?”

পুতেকে আৱেগতে একে উশাহতে কৰা প্ৰশ্নবোৰৰ উত্তৰ দিবলৈ মাকৰ মুখত কথাই নোলালে তেতিয়া৷ মাকে মোথো পুতেকৰ হাতত ধৰি  ঘৰৰ ভবিতৰলৈ টানি নি বিছনাৰ ওচৰ পোৱালেগৈ ৷

বিছনাত শুৱাই থোৱা কেঁচুৱাটোলৈ আঙুলিয়াই মাকে ক’লে, “এইটোৱেই তোৰ দেউতা, তোলৈ থোৱা টেবলেটটোও খাই দিয়াৰ পিছত এই অৱস্থা হ’ল৷ মোৰ এতিয়া উপায় নোহোৱা হৈছে৷ দেউতাৰলৈ গাখীৰ অকণমানৰ ব্যৱস্থা কৰ বোপাই৷”

---=====+++++====---