এদিন সঁচাকৈয়ে এটা ঢোৰা কাউৰীয়ে টিকিলিকৌক থাপ মাৰি লৈ গ’ল ৷ ‘ হেই হেই ধৰ ধৰ’ ‘ কৰি আমি দৌৰ দিলো -কাউৰীজনী যোৱা ফালে ৷ চিঞঁৰ-বাখৰৰ প্ৰকোপ ইমাণেই তীব্ৰ আছিল যে কাউৰী বাইটীয়ে টিকিলিকৌক মুক্তি দিবলৈ বাধ্য হ’ল ৷ আঘাতপ্ৰাপ্ত টিকিলিকৌৰ চিকিৎসা আৰম্ভ হ’ল ৷ দৰব হিচাবে ববচা বন খুন্দি ঘাবোৰত লগাই দিয়া হ’ল ৷ আচৰিত যে তাতেই সি আৰোগ্য হ’ল ৷ ঘৰৰ ভিতৰতে কিছুদিন থাকিবলৈ পাই বপুৰাই বাহিৰলৈ নোলোৱাই হ’ল ৷ মই ঘৰত থকা সময়খিনিত মোৰ লগ নেৰে ৷ ৰাতি মোৰ বিছনাতে শুৱে ৷ মই বহি থাকিলে মোৰ ভৰিৰ পতাৰ ওপৰত সি বহি থাকে ৷ এদিন আমাৰ ঘৰলৈ নতুনকৈ অহা ঘৰুৱা শিক্ষক কমলচাৰে বাৰুকৈয়ে ভয় খালে ৷ আমাক পঢ়াবলৈ আৰম্ভ কৰোঁতেই টিকিলিকৌ গৈ চাৰৰ ভৰিত উঠিলগৈ ৷ চাৰে ভয় খাই যিদৰে জপিয়াই উঠিল সেই দৃশ্য মনত পৰিলে হাঁহি উঠি যায় ৷
টিকিলিকৌ এটা প্ৰকাণ্ড হাঁহ হ’ল যদিও সি মোৰ পিছ নেৰে ৷ পিছে তাৰ এটা বেয়া স্বভাৱ গঢ় লৈ উঠিল ৷ সি মোৰ বাহিৰে অন্য মানুহক আক্ৰমণ কৰিবলৈ আৰম্ভ কৰিলে ৷ খেদি খেদি গৈ ভৰিত খুটি দিয়ে ৷ তাৰ বিষয়ে জনা মানুহে আমাৰ ঘৰলৈ আহিবলৈ ভয় কৰা হ’ল ৷ সৰুতে তাক কাউৰীয়ে কৰা আঘাতৰ বাবেই যে সি খঙাল হৈ পৰিল সেই কথা পিছত এজন মনোবিজ্নানীয়ে কোৱাতহে জানিব পাৰিলো ৷ তেঁও লগতে কৈছিল যে শিশুসকলক সুনাগৰিক কৰি গঢ় দিবলৈ হ’লে শাৰীৰিক বা মানসিক আঘাত দিব নালাগে ৷
হাঁহ কুকুৰাৰ বেমাৰ আৰম্ভ হ’ল ৷ হঠাৎ এদিন টিকিলিকৌৱে খোৱা বোৱা বন্ধ কৰি দিলে ৷ তাৰ জীৱন ৰক্ষাৰ বাবে পশুচিকিৎকৰ কাষ চাপিলো ৷ পাঁচশমান টকা খৰচ কৰা হ’ল ; কিন্তু এদিন সি আমাক কন্দুৱাই-----------------------৷
No comments:
Post a Comment