বন্ধু ‘আতংক’

(‘আতংক’ ছিৰিজৰ পঞ্চম খণ্ড)

দশোদিশ আৱৰি ধৰা কলিয়া ডাৱৰবোৰ অসমৰ আকাশৰ পৰা আঁতৰিয়ে নোযোৱা হ’ল৷ প্ৰতিকূল বতৰটোৱে যেন এক প্ৰতিশোধ পৰায়ণ মনোভাৱ লৈ নেৰানেপেৰা বৰষুণ জাক দি যাব ধৰিছে৷  পিছে কাৰ ওপৰত বা প্ৰতিশোধ ল’ব ? ৰজাঘৰ আৰু তাৰ ছত্ৰছায়াত থাকি ধনকুবেৰ হৈ পৰা মিথ্যাচাৰীসকলৰ ওপৰত নে পাৰিপাৰ্শ্বিকতাৰ শৃঙ্খল ৰক্ষা নকৰা সৰ্বসাধাৰণ জনতাৰ ওপৰত ?  কোনেও একো ভাৱিবলৈ সময়ে নাপালে, চৰকাৰৰ কোটি টকীয়া প্ৰতিৰোধ ব্যৱস্থাৰ নগ্ন স্বৰূপটো উদঙাই দি বহুতো নদ-নদীৰ মথাউৰি ভাঙি বিনন্দীয়া অসমৰ বহু ঠাই বানে বুৰাই  পেলালে৷ টিভি, বাতৰি কাকত আদি সংবাদ মাধ্যমবোৰে বানাক্ৰান্তৰ বিলাই-বিপত্তিৰ সঁচা ছবিবোৰ ডাঙি ধৰিলে, তেওঁলোকে ৰাইজৰ সহযোগত পাৰ্যমানে বান সাহাৰ্য আগবঢ়ালে৷ ‘আতংক’ৰ সদস্যসকলেও অসমৰ সকলো ঠাইৰে বানাক্ৰান্তসকলৰ কাষলৈ গৈ সহায়-সাহাৰ্য আগ বঢ়ালে৷ ৰজাঘৰীয়াসকলে বানপীড়িতসকলক আশ্বাস দিলে,“ৰাইজ , চিন্তা নকৰিব আপোনালোকৰ বাবে ৰাজভঁৰালত ধন মজুত আছে, কেন্দ্ৰ চৰকাৰেও মৰমতে বানপানীৰ বাবে আগধন দি থৈছে৷” পিছে ৰংঙা ফিটাৰ মেৰ্ পাকত পৰি সকলো ফুটুকাৰ ফেনত পৰিণত হ’ল৷ বানপীড়িতসকলে আশা কৰা ধৰণে সহায় সাহাৰ্য নাপালে৷  অৱশেষত বাধ্য হৈ ৰাইজ ৰাজপথলৈ ওলাই আহিল৷ হাতীৰ গাত তৰাৰ ফৰ্মুটি পৰিল৷ সিমানেই৷

দিনবোৰ বানপানীৰ ধলৰ দৰে বাগৰি গ’ল৷ হিমসনা শিতল পুৱাবোৰে দুৰ্গতজনৰো হিয়া মন জুৰ পেলালে৷ পাহৰি গ’ল বানৰ বিভীষিকাময় দিনবোৰৰ কথা, কোবাল সোঁতত উজাই আহি প্ৰাণ বচোৱাৰ কথা আৰু কোনোবাই এমুঠি অন্ন দিব বুলি আশা পালি বাট চাই চাই নিশাটো লঘোনে ভোকে থকাৰ কথা৷ অসমৰ চৌদিশে পুনৰ বিগত বছৰবোৰৰ দৰেই দুৰ্গতি নাশিনী মা দুৰ্গা দেৱীৰ পূজাৰ আয়োজন উপলক্ষে সৰ্বসাধাৰণ ৰাইজৰ মাজত যো-জা চলিল৷

দুৰ্গোৎসৱৰ মহা আয়োজনৰ লগে লগে আইন–শৃংখলা ৰক্ষাকাৰী আৰক্ষী বিভাগৰ কৰ্ম তৎপৰতাও বহুগুণে বৃদ্ধি পায়৷ উচ্চ পৰ্যায়ৰ পুলিচ বিষয়া আৰু গুপ্তচৰ বিভাগৰ বিষয়া  সকলৰ মাজত সঘন বৈঠক অনুস্থিত হ’ব ধৰিলে৷ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ বৈঠকৰ অন্তত আৰক্ষী অধীক্ষক ইন্দ্ৰনীল বৰঠাকুৰে গীতানগৰ আৰক্ষী থানাৰ ভাৰপ্ৰাপ্ত বিষয়া দিলৱাৰ ৰহমানক যি বাৰ্তা আৰু নিৰ্দেশ দিলে তাকে লৈ তেওঁ বৰ চিন্তাত পৰিল৷ বিষয়টো ‘আতংক’ৰ বিষয়-ববীয়া সকলৰ সৈতে আলোচনা কৰি সমাধানৰ উপায় উলিওৱাৰ উদেশ্যে তেওঁ ম’বাইলত নম্বৰ ডাইল কৰিলে৷

 “হেল্ল, ধুনু, ব্যস্ত হৈ আছ নেকি ?”

“হেল্ল, দিলৱাৰ, ব্যস্ত হৈ থকা নাই; কিন্তু তহঁতৰ পুলিচ বিভাগৰ ওপৰত অসমৰ জণসাধাৰণক ৰক্ষাৰ যি গুৰু দায়িত্ব আহি পৰিছে তাকে লৈহে আমি আলোচনা কৰি আছোঁ৷ পিছে তই শেহতীয়া খবৰটো পাইছনে নাই?” ধুনুৱে প্ৰশ্ন কৰিলে৷

“ধন্য আতংকৰ গুপ্তচৰ বিভাগ”, দিলৱাৰে ক’লে, “মোতকৈ আগতে খবৰটো পালি ? মই এই মাত্ৰ খবৰটো পাই  লগে লগে তোলৈ ফোন কৰিছো৷”

“আৰে ভাই , তোৰ দৰে দক্ষ পুলিচ বিষয়াৰ ছত্ৰছায়াত গঢ় লৈ উঠা ‘আতংক’ৰ গুপ্তচৰ বিভাগৰ বাবে এতিয়া সকলো সম্ভৱ ৷ তই মাথো আমাক আদেশ কৰ, তোৰ হৈ আমি কি কাম কৰিব লাগে ?” কথাখিনি কৈ ধুনুৱে দিলৱাৰৰ উত্তৰলৈ বাট চাই ৰ’ল৷

‘আতংক’ক এক বলিষ্ঠ সংগঠন হিচাপে গঢ়ি তুলিবলৈ হ’লে অত্যাধুনিক প্ৰযুক্তি বিদ্যাৰ জ্ঞান ইয়াৰ সদস্যসকলক  দিব লাগিব৷ এই পৰামৰ্শ দিয়ে ‘আতংক’ৰ শুভ চিন্তক দিলৱাৰ ৰহমানে৷ কেইদিন মানৰ আগলৈকে কৰ্তব্যৰ তাগিতাত পৰি ‘আতংক’ নামৰ সংগঠনটোৰ সন্ধানত থকা গীতানগৰ আৰক্ষী থানাৰ ভাৰপ্ৰাপ্ত বিষয়া দিলৱাৰ ৰহমান এতিয়া সেই সংগঠনটোৰেই এজন শুভাকাঙ্খী আৰু বিশিষ্ট পৰামৰ্শ দাতা হৈ পৰিল৷ দিলৱাৰৰ পৰামৰ্শ অনুযায়ী ‘আতংক’ৰ সক্ৰিয় সদস্যসকলক কম্পিউটাৰৰ প্ৰশিক্ষণ দিয়া হয়৷ তেওঁলোকক ইন্টাৰনেটৰ ব্যৱহাৰ সন্দৰ্ভত জ্ঞান দিয়া হয়৷ আনকি তেওঁলোকক স্পাই ম’বাইল চফ্টৱেৰৰ ব্যৱহাৰ কৰিবলৈও শিকোৱা হয়৷ স্মাৰ্ট ফোনত বিভিন্ন প্ৰয়োজনীয় প্ৰয়োগসমূহ (APPS) কামত লগাবলৈয়ো তেওঁলোকক শিক্ষা দিয়া হয়৷ একাংশ আগ্ৰহী যুৱক-যুৱতীক গাড়ী চালনাৰ প্ৰশিক্ষণ দি পাৰদৰ্শী ড্ৰাইভাৰ কৰা হয়৷ ধুনু আৰু জোনাকে কেইজনমান বাছকবনীয়া সদস্যক প্ৰাইভেট ডিটেকক্টিভৰ কাম কাজৰ কিছু প্ৰশিক্ষণো দিলে৷ তাৰে অংশ হিচাপে জি পি এচ(GPS)ৰ ব্যৱহাৰ  যোগে সঠিক ভাৱে গন্তব্য স্থানত উপস্থিত হোৱা, ডিচি টু এচি পাৱাৰ ইনভাৰটাৰ(DC to AC Power Inverter), বাইন’কুলাৰ , বেটেৰী জাম্প ষ্টাৰটাৰ( Bettery Jump Sterter),এ কেন অফ ফিক্স এ ফ্লেট( A Can of Fix a Flat) অথবা টায়াৰ ৰিপেয়াৰ, মুনু পোড(Mono Pod),ত্ৰি পোড(Tri Pod),ভিডিঅ’ কেমেৰা, মেমৰি কাৰ্ড, বেকআপ বা চেকেণ্ডেৰী ভিডিঅ’ কেমেৰা, ক’ভাৰ্ট কেমেৰা(Covert Cameras), অভাৰ নাইট বেগ, পাৱাৰ বেংক আদি  প্ৰতিকুল পৰিস্থিতিত আকস্মিক ভাৱে  ব্যৱহাৰ হোৱা  বস্তুৰ সন্দৰ্ভত ভাল দৰে শিক্ষা দিয়াৰ লগতে সেইবোৰৰ যোগান ধৰা হয়৷

বিভিন্ন ধৰণৰ প্ৰশিক্ষণবোৰ পোৱৰ পিছত ‘আতংক’ৰ সদস্যসকলৰ জীৱিকাৰ পথো মুকলি হ’ল৷ তেওঁলোকৰ মাজৰ পৰাই বহুজনে প্ৰাইভেট ডিটেকটিভ, গাড়ী চালক, কম্পিউটাৰ শিক্ষক, মাৰ্শাল আৰ্টৰ প্ৰশিক্ষক আদিৰ চাকৰিত মকৰল হ’ল৷ এনেদৰে চাকৰিত যোগদান কৰা যুৱক –যুৱতী সকলে দক্ষতাৰে নিজৰ চাকৰি কৰি যোৱাৰ উপৰিও ‘আতংক’ৰ একোজন বিশ্বস্ত সক্ৰিয় সদস্য হিচাপেও কাম কৰি গ’ল৷

জন জীৱনৰ গতি পথৰ তালত তাল মিলাই  সুৰত সুৰ মিলাই ‘আতংক’ই  নিৰ্বিঘ্নে আগুৱাই গৈ থাকিল৷ এসময়ত অসম মাতৃৰ নাম সমগ্ৰ দেশতে উজ্বলাই দিবলৈ সক্ষম হোৱা তীক্ষ্ন বুদ্ধিসম্পন্ন  ছাত্ৰ ধুনু আৰু জোনাকে ‘আতংক’ক আৰু অধিক শক্তিশালী কৰি গঢ় দিয়াৰ মানসেৰে নতুন ধৰণৰ প্ৰযুক্তি বিদ্যাৰ প্ৰয়োগ কৰি কিছুমান কৌশল ৰচনাৰ পৰিকল্পনা কৰিলে৷ এই ক্ষেত্ৰত তেওঁলোকক সহায়ৰ হাত আগবঢ়ালে অলপতে ‘আতংক’ ৰ সদস্য হোৱা আন্তৰ্জাতিক খ্যাতিসম্পন্ন প্ৰযুক্তিবিদ ড° বৈষ্ণব ভঁৰালীয়ে৷   ধুনু আৰু জোনাকে গোপন  প্ৰযুক্তিবোৰৰ পৰিকল্পনা কৰি গ’ল আৰু বাস্তৱ ৰূপ দি গ’ল ড° বৈষ্ণৱ ভঁৰালীয়ে৷ এই কামত অগ্ৰসৰ হওঁতে জোনাকে প্ৰথমে বিভিন্ন ধৰ্মপুথি আৰু প্ৰাচীন মন্ত্ৰপুথি পঢ়ে৷ তাৰ পিচত তেওঁ তাৰে পৰা কিছুমান প্ৰয়োজনীয় ধাৰণা লৈ সেইবোৰক  আধুনিক  প্ৰযুক্তি বিদ্যাৰ  দ্বাৰা সাকাৰ ৰূপ দি কিছুমান আচৰিত যেন লগা কাম কৰিব পৰা যায় নেকি চাবৰ বাবে ধুনুক বিচাৰ বিবেচনা কৰিবলৈ দিয়ে৷ উপযুক্ত বিবেচিত ধাৰণাবোৰৰ প্ৰযুক্তিগত ৰূপ দিয়াৰ মূল দায়িত্ব আহি পৰে শেষত ড° বৈষ্ণৱ ভঁৰালীৰ ওপৰত৷

“দাদা, এইবোৰৰ  বাস্তৱ ৰূপ দিয়াটো সম্ভৱপৰ হ’বনে ?”

দিলৱাৰৰ প্ৰশ্নৰ উত্তৰত ড° বৈষ্ণৱ ভঁৰালীয়ে কৈছিল, “এই পৃথিবীত সকলো সম্ভৱ৷ আদম আৰু ইভৰ যুগৰ পৰা এতিয়ালৈকে মানুহে পৃথিবীলৈ কিমান পৰিবৰ্তন আনিলে দেখিয়ে আছা৷ চেষ্টা কৰিলে আমি কিয় কিছুমান নতুন প্ৰযুক্তিগত কৌশল উদ্ভাৱন কৰি আচৰিত যেন লগা কাম কৰিব নোৱাৰিম ? ৰাছিয়াৰ বিজ্ঞানীসকলে মৃত ব্যক্তিক পুনৰ জীৱিত কৰাৰ প্ৰচেষ্টা চলাইছে আৰু…”

“কি কৈছে দাদা ? মৃত ব্যক্তিক…?” দিলৱাৰে উচপ খাই উঠাৰ দৰে চিঞৰ মাৰি দিছিল৷

“ওঁ, ইংলেণ্ডৰ মেট্ৰ’(Metro)কাকতত প্ৰকাশিত এক সংবাদ আনুযায়ী ৰাছিয়াৰ বিজ্ঞানীসকলে মৃত লোকৰ শৰীৰ ক্ৰায়ৌজেনিকেলি ফ্ৰিজিং(cryogenically freezing) কৰাৰ পিছত এদিনাখন পুনৰ প্ৰাণ সঞ্চাৰ কৰাৰ আশাত  ৰকেট যোগে মহাকাশলৈ নিয়াৰ পৰিকল্পনা কৰিছে৷ এই কামত প্ৰতিজন ব্যক্তিৰ বাবে খৰচ পৰিব দুইলাখ পঞ্চাশ হেজাৰ পাউণ্ড৷ আমি কৰিব বিচৰা গৱেষণামূলক  উচ্চ প্ৰযুক্তিগত চৰ্চাৰ বাবেও বুজন পৰিমাণৰ ধন ব্যয় কৰিব লগা হ’ব৷” ড° বৈষ্ণৱ ভঁৰালীয়ে কৈছিল৷

ধুনুৱে প্ৰত্যয়ভৰা চাৱনিৰে ড° বৈষ্ণৱ ভঁৰালীলৈ দৃষ্টি নিক্ষেপ কৰি কৈছিল, “দাদা ধনৰ যোগাৰ আমি কৰিম , আপুনি মাথো কাম কৰি আগুৱাই গৈ থাকক৷”

ড° বৈষ্ণৱ ভঁৰালীৰ নেৰানেপেৰা প্ৰচেষ্টাৰ ফলতেই শস্ত্ৰ স্তম্ভন,ৰাক্ষকস্বৰূপ ধাৰণ,অদ্ভুতৰূপ ধাৰণ, চৌৰ গতি স্তম্ভন, ৰাতি  দিনৰ দৰে দেখা পোৱা আদি ভালেমান কেইটা  কৌশলৰ নতুন প্ৰযুক্তি উদ্ভাৱন কৰা হয়৷

“কি হ’ল দিলৱাৰ ? চুপ হৈ গ’লি যে ? টোপনি গ’লি নেকি?”

‘আতংক’ৰ কাম-কাজবোৰৰ ক্ষীপ্ৰ উন্নয়নৰ কথা ভাৱি থাকি আত্ম বিভোৰ হৈ পৰা দিলৱাৰে যেন ধুনুৰ মাতত  সঁচাকৈ টোপনিৰ পৰা সাৰ পালে আৰু ঠট্মট্ খোৱাৰ দৰে হ’ল৷

“নাই, নাই ভাই , মই ‘আতংক’ৰ  সদস্যসকলৰ পাৰদৰ্শিতাৰ কথাই ভাৱি আছিলোঁ৷ মোৰ বিশ্বাস , ‘আতংক’ই মোক সহায় কৰিব , অসমবাসীক ৰক্ষা কৰিব৷”  দিলৱাৰে ক’লে৷

“ নিশ্চয় নিশ্চয় দিলৱাৰ , ইয়াৰ বাবে ‘আতংক’ সদায় সাজো হৈ আছে৷ তই চিন্তা নকৰিবি৷ প্ৰণম্যবাণীৰ সাধক চৈয়দ আব্দুল মালিক দেৱে লিখি যোৱা কথাবোৰ আমি পাহৰি নাযাওঁ কাহানিও৷ মনত আছে চাগৈ তোৰ, সেই যে---

“অসমীয়া মৰা নাই অসমীয়া মৰা নাই   

কোনো কালে নোৱাৰে মৰিব
লুইতৰ সোঁতে ক’ব অতীতত ভূতে ক’ব                                   অসমীয়া চিৰঞ্জীৱী চিৰদিন জীৱ ৷৷”

গতিকে কথাবোৰ ভালদৰে আলোচনা কৰিম৷ তই আহ তেন্তে৷” ধুনুৱে ক’লে৷

******************

আজি মহাঅষ্টমী৷ পুৱাৰে পৰাই পূজাৰ ব্যস্ততা আৰম্ভ হৈ গ’ল৷ নগৰ-চহৰৰ কিছুমান পথত যান-বাহনৰ চলাচল  নিষিদ্ধ কৰি দিয়া হ’ল৷ অলিয়ে–গলিয়ে গঢ় লৈ উঠা দুৰ্গা পূজা মণ্ডপবোৰলৈ দৰ্শনাৰ্থী ৰাইজক শান্তিপূৰ্ণভাৱে আগুৱাই যোৱাৰ সুবিধা কৰি দিবৰ বাবে স্বেচ্ছাসেৱক বাহিনী সাজো হৈ ৰৈছে৷ ৰাইজৰ নিৰাপত্তাৰ প্ৰতি চকু ৰাখি সমগ্ৰ অসমৰ পূজা মণ্ডপসমূহত ‘আতংক’ৰ তৰফৰ পৰা নিজাববীয়াকৈ সদস্যসকলক স্বেচ্ছাসেৱকৰ ৰূপত নিয়োজিত কৰা হৈছে৷ প্ৰতি গৰাকী সদস্যকে সতৰ্ক কৰি দিয়া হৈছে যে চৰকাৰৰ গুপ্তচৰ বিভাগৰ পৰা গোপন সূত্ৰে পোৱা বাতৰি অনুসৰি অসমৰ বহুতো পূজা মণ্ডপত সন্ত্ৰাসবাদী অথবা ন্যস্ত স্বাৰ্থ জড়িত একাংশলোকে আগ্নেয়াস্ত্ৰৰে আক্ৰমণ কৰি ৰক্তাক্ত পৰিৱেশৰ সৃষ্টি কৰাৰ পৰিকল্পনা কৰিছে৷ কেৱল সেয়াই নহয়, ‘আতংক’ৰ একাংশ সদস্যক দৰ্শকৰ শাৰীত থাকি তেওঁলোকক সতৰ্ক হৈ চলিবলৈ আৰু অত্যধিক ভিৰ-ভাৰ পৰিহাৰ কৰিবলৈ পৰামৰ্শ দিবলৈ দায়িত্ব দিয়া হৈছে৷

ধুনু, জোনাক, চন্দন শৰ্মা ছাৰ, বৈষ্ণব ভঁৰালী , বিনীতা, নৱনীতা, নমিতা আৰু জীৱন তথা ‘আতংক’ৰ অন্য মুখ্য বিষয় ববীয়াসকলে সকলো ক্ষণতে পুলিচ বিষয়া দিলৱাৰ ৰহমানৰ লগত যোগাযোগ ৰক্ষা কৰি সকলো ঠাইৰ পৰিৱেশ-পৰিস্থিতিৰ বুজ লৈ থাকিল৷ তেওঁলোকে কেইবাটাও দলত বিভক্ত হৈ এঠাইৰ পৰা অন্য ঠাইলৈ গতি কৰি থাকিল৷

উত্তৰ লখিমপুৰ নগৰৰ এটা পূজা মণ্ডপৰ ওচৰ চাপি যোৱাৰ লগে লগে তাৰ পোহৰ বিন্যাসৰ চমৎকাৰ খেলা আৰু মণ্ডপৰ জাকজমকতা দেখি জীৱনে আত্ম বিভোৰ হৈ চাই ৰ’ল৷

“কিহে বলেন বোপা , ভেবা লাগি চাই ৰ’লা যে৷ ডিউটি পাহৰি গ’লা নেকি?” নৱনীতাই জীৱনৰ গাত হেচুঁকি দি ক’লে৷ ফাঁচী বজাৰৰ পাইকাৰী বেপাৰীৰ ঘৰত বলেনৰ ভাও লৈ সুন্দৰ অভিনয় কৰা বাবে তাক লগৰীয়া বন্ধু-বান্ধৱী সকলে ধেমালিতে ‘বলেন’ বুলিয়ে মাতে৷

“নহয় অ’ চাই চাই কিমান টকা খৰচ কৰি এইখিনি কৰা হৈছে তাৰে আনুমানিক হিচাপ এটাহে কৰি আছিলোঁ৷” জীৱনে ক’লে৷

“বহু লাখ টকা খৰচ হৈছে,” অনিতাই ক’লে, “কোটি টকাও হ’ব পাৰে, কাৰণ, কলিকতাৰ পৰা কলা –কৌশলী আনি কামত লগোৱা হৈছে৷”

“ইমানবোৰ টকা খৰচ নকৰি দেৱীৰ পূজাত বন্তি এগছি প্ৰজ্বলন কৰি টকাবোৰ বানপীড়িতসকলৰ মংগলাৰ্থে ব্যয় কৰা হ’লে অথবা এই বোকাময় ৰাস্তাটো মেৰামতি কৰা কামত ব্যয় কৰা হ’লে  কিমান ভাল কথা হ’লহেঁতেন৷” বিনীতাই ক’লে৷

“এৰা,এই পূজা ভাগতেই নহয়, অঘোষিত প্ৰতিযোগিতাৰ তাড়নাত পৰি নগৰবোৰৰ পূজা মণ্ডপবোৰৰ ব্যয়ৰ বাজেট  প্ৰতি বছৰে ইটোতকৈ সিটোৰ বেছি হৈ যাব ধৰিছে৷” জীৱনে হুমুনিয়াহ কাঢ়ি ক’লে৷

“কি কৰিবা৷ মানুহৰ মন,জীৱনৰ ৰং ,এইবোৰ লৈয়ে জীৱনৰ না না সমস্যা আৰু দুখ-ভাগৰবোৰ মানুহে পাহৰি থাকিব খোজে”, নৱনীতাই ক’লে৷

“টুইত টুইত টুইত……..৷”

হঠাৎ বিনীতাই তাইৰ সোঁহাতত পিন্ধি থকা ঘড়ী যেন দেখা অত্যাধুনিক প্ৰযুক্তিৰে নিৰ্মিত যন্ত্ৰটোৰ যোগে এক গোপন সংকেত পাই সষ্টম হৈ পৰিল আৰু লগে লগে সৰু যন্ত্ৰটোৰ এটা ক্ষুদ্ৰ বুটাম টিপি দিলে৷ তেতিয়া তেওঁলোকে প্ৰেৰণ কৰা সংকেত বিনীতাহঁতে পোৱা বুলি নিয়ন্ত্ৰণ কক্ষ নিশ্চিত হোৱাৰ উপৰিও বিনীতাৰ সৈতে যান্ত্ৰিক ভাৱে সংযোজিত সকলো সদস্যই সংকেতটো পালে৷ সৈনিক শিবিৰত জৰুৰী কালিন সংকেত ধ্বনি বাজি উঠাৰ লগে লগে যিদৰে সৈন্য সকল যুদ্ধৰ বাবে  তৎক্ষণাতে সাজো হৈ উঠে ঠিক তেনে দৰেই  সমগ্ৰ অসমৰে ‘আতংক’ৰ সদস্যসকল সজাগ্ হৈ পৰিল৷

ঠিক একে সময়তে অসমৰ সকলোবোৰ পূজা মণ্ডপৰে দবা শংখৰ ধ্বনি আকাশে বতাহে সিঁচৰিত হৈ গছ-বিৰিখৰ  পাতবোৰ কঁপাই তুলিলে৷

“ দূৰ্গা মাতা কি….”

“জয়…..”

“ মহিষ মৰ্দিনী কি…”

“জয়……”

“দুৰ্গতি নাশিনী কি …..”

“জয়……”

এয়াই আছিল ‘আতংক’ ৰ সদস্য সকলৰ বাবে ঐক্যবদ্ধ হৈ শত্ৰুক পৰাভূত কৰা বাবে কৌশল ৰচনাৰ অন্তিম ক্ষণৰ চৰম ধ্বনি৷ ইয়াৰ পিচতে আই অসমীৰ শত্ৰুৰ বিৰুদ্ধে যুদ্ধ আৰম্ভ হৈ গ’ল৷ প্ৰত্যেকে নিজ নিজ কৰ্তব্য পালন কৰি যাব ধৰিলে৷ অচিন অজনা শত্ৰুৰ ভয়ত নিজৰ ছাটোকে দেখি উচপ খাই উঠা সন্ত্ৰাসবাদীহঁতেনো উচ্চ প্ৰযুক্তি জ্ঞান সম্পন্ন বাহিনী এটাক আগ্নেয়াস্ত্ৰৰ ঝনঝননি কিমান সময় শুনাই থাকিব ? সেইবোৰ বিকল হ’বলৈ বেছি পৰ নালাগিল৷

**********

আজি মহানৱমী পূজাৰ দিন৷ বিগত দিনবোৰৰ দৰে অসমৰ আকাশত চকামকা ক’লা ডাৱৰৰ চপৰাবোৰ নাই৷ আজি শৰতৰ ফৰকাল আকাশখন পাই পুৱাৰ ৰাঙলী আকাশত সূৰুজে যেন স্বস্তিৰ নিশ্বাস পেলাই মিহিকৈ মিচিকিয়া হাঁহি মাৰি জগতখন তদাৰক কৰিবলৈ দুহাত মেলি আগুৱাই আহিছে৷

পুৱাতেই বাতৰি কাকতৰ হকাৰসকলে এক হুলস্থূলীয়া পৰিৱেশৰ সৃষ্টি কৰি দিলে৷

‘তাজা খবৰ, তাজা খবৰ, আজিৰ দৈনিক কাকতৰ গৰম খবৰ, অসমৰ পূজা মণ্ডপসমূহক সন্ত্ৰাস বাদীহঁতে তেজেৰে ৰাঙলী কৰাৰ পৰা ৰক্ষা কৰিলে অসমৰ সুদক্ষ পুলিচ বিষয়া দিলৱাৰ ৰহমানে…….”

এজন হকাৰে ‘ৰাতি দিন অসম’ কাকতখন চন্দন শৰ্মা ছাৰৰ হাতত গোঁজি দিলে৷ ছাৰে ৰহস্যৰ প্ৰলেপ সনা মৌ মিঠা হাঁহি এটা মাৰি হকাৰজনক কাকতখনৰ মূল্য দিলে আৰু ওচৰতে থকা পাৰ্কখনৰ বেঞ্চখনত বহি বাতৰি কাকতখন মেলি ল’লে৷

“……….অসম চৰকাৰৰ গুপ্তচৰ বিভাগে বিশ্বস্ত সূত্ৰে খবৰ লাভ কৰে যে শ্ৰী স্ৰী দূৰ্গা পূজাৰ মহা অষ্টমীৰ দিনা, ওচৰ চুবুৰীয়া শত্ৰু ৰাষ্ট্ৰৰ পৰিকল্পনা অনুযায়ী সন্ত্ৰাসবাদীৰ এক বৃহৎ দলে একে  সময়তে অসমৰ বহুতো পূজা মণ্ডপত আগ্নেয়াস্ত্ৰৰে আক্ৰমণ কৰি পূজা স্থলীবোৰ নিৰীহ ভক্ত আৰু দৰ্শনাৰ্থীসকলৰ তেজেৰে ৰাঙলী কৰিব৷ দুষ্ট চক্ৰৰ এই চক্ৰান্তক প্ৰতিহত কৰিবৰ বাবে অসম পুলিচৰ সুদক্ষ পুলিচ বিষয়া দিলৱাৰ ৰহমানক উৰ্ধতম কৰ্তৃপক্ষই দায়িত্ব অৰ্পণ কৰে৷ দিলৱাৰ ৰহমানৰ নেতৃত্বতে অসম পুলিচৰ লোকসকলৰ তৎপৰতাত আৰু ৰাইজৰ সহযোগিতাত অসমৰ সৰ্বমুঠ পোন্ধৰটা পূজা মণ্ডপত বোমা বিস্ফোৰণৰ প্ৰচেষ্টা চলোৱা পোন্ধৰজন সন্ত্ৰাসবাদী আৰু তেওঁলোকৰ সহযোগী অন্য বিশ জন অৰ্থ লোভী লোকক পুলিচে কৰায়ত্ত কৰিবলৈ সক্ষম হয়৷ তেওঁলোকৰ পৰা ভালে সংখ্যক আগ্নেয়াস্ত্ৰ জব্দ কৰা হয়৷ এনে তৎপৰতাৰে ৰাজ্যখনৰ জণসাধাৰণৰ প্ৰাণ ৰক্ষা কৰা বাবে সকলোৱে এক মুখে পুলিচ বিষয়া দিলৱাৰ ৰহমান আৰু পুলিচৰ লোকসকলক ভূয়সী প্ৰশংসা কৰি আন্তৰিক ধন্যবাদ জ্ঞাপন কৰিছে৷ লগতে বিভিন্ন স্তৰৰ লোকে পুলিচ বিষয়া দিলৱাৰ ৰহমানৰ পদোন্নতিৰ দাবী কৰি উৰ্ধতম কৰ্তৃপক্ষলৈ পত্ৰ প্ৰেৰণ কৰিছে…৷”

মনত সন্তোষ্টিৰ ভাৱ এটা লৈ বাতৰি কাকতখন সামৰি দূৰণিৰ পূজা মণ্ডপ এটাৰ মাইকত বাজি উঠা গানৰ  ৰিণিকি ৰিণিকি ভাহি অহা সুৰটো চন্দন শৰ্মা ছাৰে ভালদৰে কাণ পাতি শুনিলে৷

“জেই জেই সন্তোষী মাতা……….৷”

বাল্য কালৰ সোঁৱৰণী মনলৈ অহাৰ লগে লগে শৰ্মা ছাৰ নষ্টালজিক হৈ পৰিল৷

*********

বিঃ দ্ৰঃ অসমৰ জনপ্ৰিয় মাহেকীয়া আলোচনী 'ৰহস্য'ৰ অক্টোবৰ,  ২০১৭  সংখ্যাত প্ৰকাশ পাইছে৷